ช้ำ...ทั้งกลางคืนและกลางวัน

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3614

กลางคืน

ณ ค่ำนี้ไฉนเรา                      อุราเหงาพิลึกแท้
จะเหลียวซ้าย ฤ ขวาแล         ก็ล้วนปราศจากคน

สถิตย์เอ้สรีร์คว้าง                  บมีนางสนิทมน
ระทดท้อหทัยจน                   มิอยากพบประสบใคร

ชะรอยฟ้าชะตาแกล้ง             ยุพานแหนงและลาไกล
เจอะเยี่ยงนี้เสมอไป               ทว่าใจก็ไม่ชิน

สะอื้นไห้ฮะโฮลั่น                  นภาสั่นสะท้านดิน
นรกแจ้งสวรรค์ยิน                  สดับช้ำระกำชาย

กลางวัน

อโณทัยไถงส่อง                  รุจีก่องอล่องฉาย
ดนูกลับระโหยกาย               มิอยากฟื้นประทมนอน

สุโนกสุขสนุกกู่                    เพราะมีคู่ถลาจร
ตะเวนท้าทิฆัมพร                 สรีย์รอนก็ร่อนรัง

อนิจจาชิวาข้า                     วะเวงว้าอุราดัง-
ประสบทัณฑะโทษขัง         ณ ห้องเดี่ยวปละเปลี่ยวองค์      

กระวนจิตกระวายใจ             ประหนึ่งใกล้จะปลิดปลง
ชิวาตม์ภินทะสิ้นลง              เพราะไร้คู่ตุนาหงัน

ศรีเปรื่อง
ประพันธ์ไว้ที่ http://aromklon.com
เมื่อวันที่ ๖ ส.ค. ๒๕๕๖