โกรธทะลุจุดเดือด

(มาณวกฉันท์ ๘)

ผมก็บุรุษ                      สุดจะพิลาศ
เท่หฉกาจ                     ล้ำปฐพี
"เจมส์จิ"มิได้                ใกล้รัศมี
นัขธุลี                           ห่างระยะไกล

แต่อภิงง                      สงสัยนัก
วนอุระหัก                    ช้ำหฤทัย
ถูกกิ๊ก(ะ)หญิง              ทิ้งมละไป
เหตุอะไร                     ใยนุชลา

แค้น ฤ ก็แค้น               แน่นมนท้น
อายนรชน                    ทั้งพสุธา
หรือทิพแหนง              แกล้งอัตมา
เนื่องเพราะวิภา            เหนือนิรชร

เหวยวะวะเหวย           เฮ้ยชนสรวง
เดี๋ยวเถอะจะร่วง         จากคฤห(ะ)นอน
เปล่งวทะร้อง              ก้องอัมพร
"คืนกิ๊ก(ะ)อร                แล้วจะมิโดน"

แกว่งกวะกระบี่            ชี้ ณ สวรรค์
สองบทพลัน               ยันกะยะโผน
กู่สร "ย้ากส์"                วากยะตะโกน
คิดกะจะโหน               เมฆ(ะ)ทยาน

สูงนภเสียด                 เฉียดทศโยชน์
ด้วยพละโกรธ             คลั่งอุระดาล-
เดือดทะลุจุด              ฉุดสติทาน
ตกสริร์ราน                  แหลกบ่มิเหลือ

ศรีเปรื่อง
๓ ก.พ. ๒๕๕๗

ปล.

นัขธุลี (นัก-ขะ-ธุ-ลี) = นัข (เล็บ) + ธุลี (ฝุ่น)
สงสัย (ป. สํสย; ส. สํศย) = อ่านเป็น สง-สะ-ยะ
อัตมา = ตัวเอง = อ่านเป็น อะ-ตะ-มา
นิรชร = เทวดา
เหวยวะวะเหวย = กร่อนจาก "เหวยเหวยเหวยเหวย"
แกว่งกวะ = กร่อนจาก "แกว่งกวัด"
กะยะ = แผลงจาก "กายา"
สร (สะ-ระ)
นภ = ฟ้า
โยชน์ = ชื่อมาตรวัด (16 กิโลเมตร)
สริร์ = แผลงจาก สรีร์ = ร่างกาย