คืนนี้...พระจันทร์เลือน

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3578

โอ้รัชนินี้                           รัศมีพระจันทร์เลือน
อับเฉารุจิเหมือน               มนแห่งดนูชาย

ห่อเหี่ยวกมลา                  อภิว้าวะเวงกาย
ฤาว่าอรคลาย                   จิตภักดิ์สมัครคลอน

เพียรข่มนัยนา                  จะนิทราประทมนอน
พลันเหล่าศุนิหอน            สรอึงคะนึงซอย

ยิ่งดึก ฤ ก็ยิ่ง                     อุระดิ่ง ณ เหงาหงอย
เห็นหน้านุชลอย               เลาะละล่องมิยอมไป

รวบรวมสติมุ่ง                  สละฟุ้งมโนใน
ขับโฉมสิริไกล                 หฤทัยมิรั้งรอ

เริ่มเวียนศิรษา                 นัยนาก็น้ำคลอ
ล้มตึงกะยะงอ                  ก็เพราะข้าวบ่ได้กิน

ศรีเปรื่อง
ประพันธ์ไว้ที่ http://www.klonthaiclub.com
๒๙ พ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

อภิว้า = อภิ (ยิ่ง) + ว้า (ว่าง, เปลี่ยวใจ)
วะเวง กร่อนจาก วังเวง
ศุนิ = สุนัข
กะยะ กร่อนจาก กายา