เอ่อ..คือว่า..พี่ลืม

http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3570
http://www.watmoli.com/poetry-chapter5/old-verse/ปมาณิกาฉันท์-๘.html
http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3572
http://www.sac.or.th/databases/inscriptions/inscribe_image_detail.php?id=3568

(วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
ตื่นนอนลืมตา         ล้างหน้าแปรงฟัน
อาบน้ำเร็วพลัน       ตั้งแต่ตีสอง
เปิดตู้เย็นพิศ           ครุ่นคิดตรึกตรอง
วันนี้จักลอง            ทำอาหารเอง

หมายให้ภรรยา          เริงร่ายินดี
ด้วยภรรดานี้              นอกจากครื้นเครง
ยังเฟื่องเรื่องครัว       ไม่มัวนอนเขลง
เสพหนังฟังเพลง       กินแรงเนื้อนวล

(ปมาณิกฉันท์ ๘)
ชะล้างคะน้า              อุราสนาน
มิช้ามินาน                 ก็เสร็จกระบวน
คะค่อยเฉาะหมู          อะฮู้! กระสรวล
สมองประมวล           กระทำพิธี

ก็ทุบกระเทียม            ตระเตรียมน้ำมัน
ขมีขมัน                     คละคล่องสรีร์
ประหนึ่งวะ "กุ๊ก"         สนุกฤดี
ประเดี๋ยวสตี              จะยิ้มเพราะเรา

(มาณวกฉันท์ ๘)
เทินกระทะตั้ง            อังอคนี
จนระอุดี                    จึ่งดนุเอา
เนื้อเฉาะสุกร             หย่อนและก็เคล้า
วนเคาะบะเบา           เสียงเสนาะมน

เมื่อกะวะสุก                คลุกคละคะน้า
หอมเตะอุรา                ทั่วธระดล
แล้วก็เหยาะเติม          เพิ่มรสจน
ถูกฤดิตน                     จึ่งยุติพอ

(จิตรปทาฉันท์ ๘)
ตักภัตไว                   ประจุใส่จาน
จิตมิคร้าน                 มุจะคอยรอ
ยอดภริยา                 สริราลออ
ดั่งศศิทอ                  ณ นภาลัย

หกนะฬิกา                   นุชพะงางอน
ตื่นนิทระนอน              ชำระล้างไคล
พบกระยะหาร              ก็อุทานไว
"พี่..เอ๊ะ! ไฉน              บ่เจอะข้าวสวย"

(เอ่อ...คือว่า...ลืมหุงจ้า)

ศรีเปรื่อง
ประพันธ์ไว้ที่ http://www.klonthaiclub.com
เมื่อวันที่ ๒๓ มิ.ย. ๒๕๕๖

ปล.

ภรรดา = สามี
นอนเขลง = นอนทอดอารมณ์อย่างสบาย
คะค่อย จาก ค่อยค่อย
คละคล่อง จาก แคล่วคล่อง
"ประหนึ่งวะกุ๊ก" คือ ประมาณคิดว่าตัวเหมือนกุ๊กอาชีพ
สตี = ภรรยาที่ซื่อสัตย์ต่อสามี
บะเบา จาก เบาเบา
กะวะ จาก กะว่า
ธระดล จาก ธราดล = แผ่นดิน
นะฬิกา จาก นาฬิกา
นิทระ จาก นิทรา
กระยะหาร จาก กระยาหาร