คำเชื่อม! ผมคิดไม่ออก...ช่วยผมด้วยครับ...

การแต่งฉันท์ อาจนำเอาคำเชื่อม มาเป็นตัวช่วยแก้ปัญหาเรื่องเสียง "ลหุ" ได้ครับ

คำเชื่อมทั่วไป เช่น จะ, สิ, ก็, ณ, และ, เพราะ, ละม้าย, ประหนึ่ง

คำเชื่อมประยุกต์เสียง (ชื่อนี้ผมเรียกเองนะครับ ไม่มีตำราไหนเขาเขียน) เช่น

"เหมือน, คล้าย" >> ดุจ (ดุด-จะ, ดุ-จะ)
                          ประดุจ (ประ-ดุจ, ประ-ดุด-จะ, ประ-ดุ-จะ)
                          ประเล่ห (ประ-เล่, ประ-เล่-หะ)
                          กล (กน-ละ, กะ-ละ)

"ราวกับว่า" >> กวะ (กะ-วะ), กระว่า, ราวกะ
                                   
"ถ้าหาก" >> ผิว่า, ผิวะ (ผิ-วะ), ผิว์ (ใช้การันต์ฆ่า ว)

"ว่า" >> วะ

"แต่ละ" >> ตะละ

"กับ" >> กะ

"หรือ" >> ฤ (อ่านว่า รึ)

อ้อ! ไหน ๆ ก็พูดถึงตัวช่วยแล้ว งั้นขอรวมพวกคำที่แปลว่า "ไม่" เข้าไปด้วยเลยนะครับ >> บ่, บ, มิ


ตัวอย่าง

ในฟ้าจะหาอรสุรางค์   ดุจนางก็ห่อนมี
ในดินจะหาอรยุพี        กลนุชก็สุดหา

ที่มา: พระนลคำฉันท์

แต่ถ้าใช้เยอะเกิน มันก็อาจทำให้งานเสียความงามไปครับ

ศรีเปรื่อง
ปรับปรุงจากเดิมซึ่งลงไว้ที่ http://www.homelittlegirl.com
๒๕ ก.ย. ๒๕๕๖